Η αντιμετώπιση του διαβητικού έλκους συχνά είναι δύσκολη.
Οι δύο κυρίαρχοι παράγοντες που πρέπει να ελεγχθούν είναι η αιμάτωση του σκέλους και η λοίμωξη του τραύματος.
Εφόσον είναι ήδη επαρκής ή έχουμε αποκαταστήσει την αιμάτωση του άκρου και εφόσον έχουμε ελέγξει τη λοίμωξη, μας μένει ο τρίτος βασικός πυλώνας στην αντιμετώπιση του διαβητικού έλκους: η τοπική περιποίηση.
Η τοπική περιποίηση ξεκινάει με τον καλό καθαρισμό του έλκους.
Αυτός γίνεται χειρουργικά ή πολύ σπανιότερα με άλλες μεθόδους (υπερήχους, εφαρμογή ειδικών γελών, προνύμφες, κ.α.).
Έχει ως στόχο να απομακρυνθεί ο ιστός που έχει νεκρωθεί καθώς και εστίες λοίμωξης. Κατόπιν, το τραύμα πρέπει να βρίσκεται σε ιδανικές συνθήκες επούλωσης.
Σήμερα αυτό γίνεται με τη χρήση ειδικών επιθεμάτων τα οποία και λόγω της αποδεδειγμένης αποτελεσματικότητάς τους με τη σωστή εφαρμογή, δικαιολογούνται από τα ταμεία.
Η εποχή της αλλαγής με γάζα αποτελεί παρελθόν και παλιά γνώση (στην πλειονότητα των περιπτώσεων).
Ένα βήμα παραπέρα, με χρήση σε κυρίως πιο δύσκολα ή πολύπλοκα έλκη, είναι οι συσκευές αρνητικής πίεσης ή κενού (vacuum assisted closure).
Εκεί το έλκος καλύπτεται με ένα ειδικό σπόγγο, δια του οποίου με αρνητική πίεση, αναρροφώνται υγρά της πληγής, ενώ ταυτόχρονα ασκείται μια πολύπλοκη μηχανική επίδραση στην επιφάνεια του έλκους.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πολύ ταχύτερη επούλωση του έλκους.
Βέβαια, έχει έναν σχετικό περιορισμό της κινητικότητας του ασθενούς και ένα αυξημένο κόστος.
Η θέση, όμως, των ειδικών αυτών συσκευών κενού στα πολύπλοκα τραύματα ή διαβητικά έλκη είναι ξεχωριστή και σαφώς αποδεδειγμένη και αποτελεσματική.