Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είναι πιο σπάνια, αλλά και σαφώς πιο επικίνδυνη.
Αφορά το εν τω βάθει φλεβικό δίκτυο, συνήθως έχει σημαντικό φορτίο θρόμβου, είναι σε άμεση σύνδεση με τα κεντρικά φλεβικά στελέχη και έχει σαφώς μεγαλύτερες πιθανότητες για πνευμονική εμβολή (συμπτωματική ή ασυμπτωματική).
Το κύριο σύμπτωμα είναι το σαφές και ξεκάθαρο οίδημα του ενός κυρίως άκρου (κάτω άκρου ή σπανιότατα άνω άκρου), το οποίο και δεν βελτιώνεται μετά από κατάκλιση (π.χ το πρωί που ξυπνάει ο ασθενής).
Σχεδόν πάντα το οίδημα συνοδεύεται με πόνο, από έντονο άλγος έως απλό αίσθημα βάρους, κυρίως στη γάμπα.
Συχνά επίσης το άκρο αλλάζει ελαφρά απόχρωση, προς το κόκκινο χρώμα (σπάνια προς μπλε).
Στην περίπτωση που υπάρχει συμμετοχή των πνευμόνων και πνευμονική εμβολή μπορεί να υπάρχει δύσπνοια, πόνος κατά την αναπνοή, βήχας (ή άλλα πολύ βαρύτερα συμπτώματα που είναι εκτός της παρούσας ανάλυσης), ενώ δεν αποκλείεται η πνευμονική εμβολή να είναι και η πρώτη και μόνη ένδειξη μιας εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.
Η αντιμετώπιση της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης είναι σχεδόν πάντα συντηρητική και περιλαμβάνει την χρήση αντιπηκτικής αγωγής σε κατάλληλη δόση.
Η εφαρμογή ελαστικής κάλτσας είναι σημαντική, όπως επίσης και η αξία της εξαιρετικά σύντομης κινητοποίησης του ασθενούς είναι πλέον διεθνώς καθιερωμένη.
Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις και με αυστηρές ενδείξεις μπορεί να απαιτηθεί και επεμβατική υποβοήθηση και να τοποθετηθεί ένα φίλτρο κάτω κοίλης φλέβας.
Αυτό τοποθετείται συνήθως διαδερμικά και ελαχιστοποιεί την πιθανότητα πνευμονικής εμβολής σε απόλυτα επιλεγμένους ασθενείς.
Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση πρακτικά θεραπεύεται.
Υπάρχουν, όμως, δύο βασικά σημεία που οφείλει ο ασθενής να γνωρίζει.
Πρώτον, ότι όποιος έχει πάθει ήδη μια θρόμβωση στη ζωή του έχει μια μεγαλύτερη πιθανότητα να ξαναπάθει θρόμβωση.
Δεύτερον, μετά από μια εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είναι πιθανόν να αναπτυχθεί ανεπάρκεια στο εν τω βάθει φλεβικό σύστημα με αποτέλεσμα να παραμείνει τουλάχιστον ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο οίδημα στο σκέλος και να εγκατασταθεί το λεγόμενο μεταφλεβιτιδικό σύνδρομο (σε ελαφρύτερη ή βαρύτερη μορφή με επιπλέον συμπτώματα).